Zhveshje
Çka ka mbetur tjetër në këtë botë
veç ta marrim njëri-tjetrin në gojë
në këtë botë të vogël
zhveshim njëri tjetrin lakuriq
pothuaj se s’ka ndodhur asgjë
dhembja dhe arsyeja
nuk maten me fjalë
s’ka mbetur asgjë më
vetëm gojës ti vëmë roje
Plaga
E kafshuan
për t’ia shikuar plagën
dhembjen e duroi
mbi rrashtë të fjetur
atë natë vonë qëndruan
o Zot po atje ç’kërkuan
Këmishë e grisur
Në rrëshqitje kjo natë
në shtrat
djersa pikon
e përbirova çelësin në vrimë
dera u hap
atëherë shtrydha mollët
e në shtrat këmisha e grisur qëndron varur
Shikimet
Në mollëzat e faqeve
lotët pikuan mllef
fytyra ndërroi mënyrën
sa afrohet aq largohet
e shikimet u parafytyruan
në njëmijë e një mënyra
Kujtesë
Dielli përcëllon me ditë
deti në gjirin e vet thellë
fëmijërinë ma kujton
as ylli jupiter
nuk bënte dritë si duhet
po ti ku ishe?
do të shtrëngoheshim
fort e fort
ma lidhë mendimin e shpërndarë
çuditërisht gjithnjë mbete e dashur
Fjala e humbur
E vendosën në kockë akulli
zjarrin e ndezën për çdo ditë
qentë kafshuan copë me copë
po tani ku e gjejmë fjalën
në zjarrin e fikur
kërcejnë karkalecat?
Ndërkohë
Uji shkon e ikën
e deti është një
e ëndrrat kripësin
si të regjurat në turshi
etjen e robëron dashuria
syrit mos i zë besë
herë kullon…herë loton
kalaja qëndron roje
shkëmbi skalitet si plaku shurdhë
të pagojët copën e qiellit e ndajnë përgjysmë
e deti është një
Përballje
E gjetën
ullirin e zhveshur
bërthamën njëmijë vjet
të humbur nën errësirën
e rrënjës
po ky sy kjo zhdukje
kjo përtëritje as
më sheh
as më njeh…
Vdekja
Nuk u turpëruam
për vdekjen e njeriut
e lanë si qenin e lagur në shi
ç’kuptim ka kjo dukuri
ai në botën e vet
e në botën tonë
pse ta nëmim të vdekurin
kur vdiq pa shije, pa bojë