Koha javore: Kur jeni paraqitur për herë të parë në skenë si muzikant dhe çfarë mund të na tregoni për atë moment? Si e keni përjetuar?
E. Gjokaj: Paraqitja ime e parë në skenë si muzikant ishte një moment emocionues dhe i paharrueshëm. Ishte viti 2009, viti kur po përfundoja gjimnazin dhe isha maturant. Ne organizuam një piknik të veçantë në restorantin “Niagara” dhe gjatë këtij eventi mora guximin për të performuar për herë të parë para një audience. Aty, bëra muzikë së bashku me dy artistë të mrekullueshëm, Fran Lucaj dhe Lekë Dedvukaj. E mbaj mend atë ditë me shumë emocione, sepse ishte hera e parë që ndaja muzikën time me një audiencë kaq të madhe. Ishte momenti kur kuptova fuqinë e skenës dhe sa shumë e dashuroj ta ndaj atë pasion me publikun. Ajo performancë ishte pikënisja që më motivoi të vazhdoj këtë rrugë.
Koha javore: Kush mendon se e zbuloi talentin tënd si muzikant dhe në çfarë moshe e kuptuat se ky është profesioni i duhur për ju?
E. Gjokaj: Talentin tim si muzikant e zbuloi fillimisht babai im, i cili vuri re që qëndroja vazhdimisht i magjepsur pranë muzikës. Isha shumë i ri, ndoshta rreth 7-8 vjeç, kur fillova të shpreh interes për vallëzim dhe instrumente dhe të riprodhoj meloditë që dëgjoja pikërisht përmes SHKA “Liria”, themelues dhe drejtues i së cilës ishte babai im. Megjithatë, momenti kur e kuptova se muzika ishte profesioni i duhur për mua ndodhi kur isha rreth moshës 14-15 vjeç. Ishte një periudhë kur fillova të krijoj vetë muzikë dhe ndieva një kënaqësi të jashtëzakonshme nga ky proces. Atëherë vendosa që muzika nuk ishte vetëm një hobi, por diçka që doja ta ktheja në mënyrën time të jetës.
Koha javore: Na flisni pak rreth veglave të punës. Kur filluat të interesoheshit për të blerë instrumentet e duhura, për t’i hyrë kësaj fushe më me seriozitet?
E. Gjokaj: Veglat e punës janë pa dyshim një pjesë shumë e rëndësishme për çdo muzikant. Interesi im për instrumentet filloj të zhvillohej seriozisht në vitin 2006, kur babai im më bleu instrumentin tim të parë. Ai moment ishte shumë i veçantë për mua, sepse për herë të parë ndieva se po bëhej një investim i rëndësishëm në pasionin dhe ëndrrën time muzikore. Sapo e mora instrumentin, fillova ushtrimet me shumë entuziazëm, por natyrisht kuptova që do të më duhej edhe ndihma e një udhërrëfyesi. Hapat e parë i hodha kur fillova mësimet te mjeshtri Ermir Brahimi. Nën udhëzimet e tij, për plot tre vite, mësova bazat e notave muzikore, përdorimin e instrumenteve dhe rëndësinë e disiplinës në muzikë. Ai më dha një themel të fortë për t’u zhvilluar më tej. Për të rritur profesionalizmin tim dhe për të avancuar më tej teknikat, bashkëpunova me Fran Lucajn, një artist që ma përcolli pasionin dhe përkushtimin e tij të palëkundur për muzikën. Prej tij mësova jo vetëm teknikat më të ndërlikuara të interpretimit, por edhe një qasje më profesionale dhe të përkushtuar ndaj artit muzikor. Kjo periudhë ishte themeli i gjithçkaje që kam ndërtuar në karrierën time deri më sot.
Koha javore: Cilat janë disa nga pjesëmarrjet tuaja si muzikant nëpër aktivitete të ndryshme kulturore dhe artistike dhe si jeni pritur nga publiku?
E. Gjokaj: Si muzikant, kam pasur fatin të marr pjesë në një sërë aktivitetesh kulturore dhe artistike, duke përfshirë dasma, ahengje familjare dhe koncerte të ndryshme brenda dhe jashtë vendit. Një nga momentet më të veçanta të karrierës sime ka qenë performimi në vende si Australia, Zvicra, Austria dhe Italia. Secili prej këtyre vendeve më ka ofruar një përvojë unike dhe ka lënë kujtime të paharrueshme për mua. Pritja nga publiku ka qenë gjithmonë tepër emocionuese dhe inkurajuese. Në diasporë, sidomos në evente shqiptare, ndiej gjithmonë një lidhje të ngrohtë me njerëzit. Ata vlerësojnë shumë jo vetëm muzikën, por edhe energjinë dhe përkushtimin që sjellim në skenë. Secili event ka një atmosferë të veçantë: dasmat dhe ahengjet familjare kanë një energji të jashtëzakonshme që vjen nga gëzimi dhe emocionet e të ftuarve, ndërsa koncertet dhe aktivitetet më formale të japin një ndjesi tjetër krenarie kur sheh sa e mirëpritur është muzika jote nga publiku.
Koha javore: Si kanë qenë bashkëpunimet tuaja ndër vite me muzikantë të tjerë dhe me këngëtarë?
E. Gjokaj: Gjatë viteve të karrierës sime, kam pasur fatin të bashkëpunoj me muzikantë dhe këngëtarë nga vende të ndryshme nga Malësia, Kosova, Ulqini, Shqipëria dhe diaspora. Këto bashkëpunime kanë qenë ndër përvojat më të rëndësishme dhe më të bukura për mua si artist. Raportet tona kanë qenë gjithmonë të shkëlqyera, të mbushura me mirëkuptim, respekt dhe dashuri për muzikën. Kam mësuar shumë nga kolegët e mi dhe jam përpjekur që edhe unë t’u ofroj mbështetjen dhe kreativitetin tim gjatë projekteve të përbashkëta. Bashkëpunimet me artistët e diasporës, në veçanti, kanë një vlerë të veçantë, sepse janë ura lidhëse që mbajnë të gjallë kulturën dhe traditat tona, pavarësisht largësisë nga vendlindja. Këto përvoja më kanë ndihmuar jo vetëm të rritem profesionalisht, por edhe të ndërtoj miqësi dhe lidhje që vazhdojnë ende sot.
Koha javore: A keni ndonjë idhull të cilit mbase do të donit t’i ngjani si muzikant?
E. Gjokaj: Si muzikant, gjithmonë më ka frymëzuar Robert Berisha. Ai është një artist që e admiroj shumë për talentin e tij, përkushtimin ndaj muzikës dhe mënyrën se si arrin të lidhet me publikun përmes performancave të tij. Roberti është një shembull i shkëlqyer i asaj se si mund të jesh një muzikant i kompletuar, duke kombinuar aftësitë muzikore me karizmin dhe profesionalizmin në çdo dalje skenike.
Koha javore: Pa dyshim që sezoni veror është më i ngarkuari sa i përket fluksit të punës. S’i arrini që t’i përballoni të gjitha ato dasma dhe ahengje ku performoni si muzikant?
E. Gjokaj: Pa dyshim, sezoni veror është periudha më e ngarkuar për muzikantët, me fluksin e madh të dasmave dhe ahengjeve që organizohen në këtë kohë. Edhe pse oraret shpesh janë të ngjeshura dhe puna kërkon energji të madhe, është pikërisht pasioni im i madh për muzikën ai që më ndihmon të përballoj çdo gjë. Dashuria që kam për muzikën dhe për të bërë të lumtur publikun më jep një ndjesi që e tejkalon lodhjen. Sa herë jam në skenë dhe shoh emocionet e njerëzve që kërcejnë dhe festojnë me muzikën që unë krijoj, ndiej një shpërblim të jashtëzakonshëm shpirtëror. Kjo lidhje me muzikën dhe me publikun është forca kryesore që më shtyn të jap më të mirën time, pavarësisht intensitetit të punës. Kur bashkëpunoni me një artist të njohur si Lekë Dedvukaj, është e natyrshme që performancat të jenë më të shumta, pasi kërkesa për muzikë në këto evente është gjithmonë e lartë. Gjithashtu, si ekip muzikor, kemi ndërtuar një ritëm pune dhe një organizim që na ndihmon të menaxhojmë çdo event me profesionalizëm, duke siguruar që gjithçka të shkojë për mrekulli.
Koha javore: Cilat janë angazhimet tuaja aktuale dhe planet për të ardhmen?
E. Gjokaj: Angazhimet e mia aktuale përfshijnë pjesëmarrjen në dasma dhe koncerte, duke u fokusuar si në diasporë, ashtu edhe në të gjitha trevat shqiptare, ku shqiptarët jetojnë dhe festojnë traditat tona. Momentalisht kam plane për të performuar në një sërë ngjarjesh, përfshirë aktivitete si në Amerikë, ashtu edhe në rajone të ndryshme si Shqipëria, Kosova, Malësia dhe më gjerë. Për sa i përket së ardhmes, synimi im është të vazhdoj t’i sjell gëzim dhe emocione publikut përmes muzikës sime. Mbi të gjitha, kam dëshirë që muzika ime të vazhdojë të jetë një urë lidhëse për shqiptarët kudo që ndodhen, duke mbajtur të gjallë shpirtin e kulturës dhe traditave tona.
Koha javore: Çfarë porosie do të kishit për të gjithë të rinjtë që aspirojnë të krijojnë një emër dhe të afirmohen në një fushë të caktuar të shoqërisë?
E. Gjokaj: Për të gjithë të rinjtë që aspirojnë të krijojnë një emër dhe të afirmohen në fushën e tyre, do t’u këshilloja t’i dëgjojnë prindërit e tyre dhe t’u kërkojnë përkrahje. Kjo përkrahje është e çmuar, sepse ajo u ofron atyre siguri dhe motivim për të vazhduar ndjekjen e ëndrrave. Shpesh, përvoja dhe mençuria e prindërve janë udhërrëfyes shumë të dobishëm në momente kur mendoni se rruga është e vështirë. Përveç kësaj, do të theksoja rëndësinë e përkushtimit dhe punës së palodhur. Asnjëherë nuk ka sukses të lehtë dhe për të arritur atje ku dëshiron, duhet të kesh durim, qëndresë dhe besim në veten tënde. Po ashtu, është thelbësore të mos e humbësh pasionin dhe të kesh besim në udhëzimet dhe mundësitë që ofron sektori ku punon. Ndonjëherë rruga është e mbushur me sfida, por dashuria për atë që bën dhe angazhimi ndaj suksesit janë ato që do t’ju çojnë përpara!
Bisedoi: Toni Ujkaj