Nuk përbën lajm fakti që rritja e ulët ekonomike ështn një ndihmë për forcat opozitare në politikë. Në vend që të flasë për rritjen e pandalshme të populizmit, Europa ka nevojë për një bashkëbisedim më produktiv, për arsyet përse normat e rritjes ekonomike kanë vazhduar të bien në shmë vende perëndimore. Kjo mund të mos jetë krejt e palidhur, me faktin që, kurrë më parë në histori, qeveritë nuk kanë qenë kaq dorëlëshuara dhe taksat kaq të larta
Alberto Mingardi
Kur flasim për politikë, është gjithmonë tunduese që të përdorësh një “mega-tendencë” për të shpjeguar gjendjen e botës. Sot, më në modë është “ngjitja e populizmave”.
Fatkeqësisht, ky është një term, sa i rrëshqitshëm, aq edhe popullor. Eshtë përdorur për mbështetësit e Brexit të arsimuar në Oxford, si Boris Johnson dhe Michael Gove, por edhe për komedianin italian Beppe Grillo, për neomarksistin spanjoll, Pablo Iglesias, e deri për udhëheqësen e ekstremit të djathtë në Francë, Marine Le Pen.
E vetmja gjë që ky “asortiment” lara-lara ka të përbashkët, është se establishmenti politik në vendet e tyre, mosbesues ndaj mesazhit të tyre politik, ka vendosur t’i etiketojë si “populistë”.
Më gjerësisht mund ta lexoni në numrin “747” të revistës Koha Javore