Keqardhja për shtyrjen e diskutimit mbi dhunën në familje dhe përkrahjen e të drejtave të barabarta për gra do të forcohej gjatë luftës nga shkaku i paraqitjes të një dimensioni të ri për të cilin gratë kosovare, të reja dhe të vjetra, rurale dhe urbane, nuk ishin të përgatitura: për përdhunim gjenocidal
Shirley Cloyes DioGuardi
(Vazhdon nga numri i kaluar)
Në ekzaminimi e historisë së gjenocidit, Roger W. Smith, vëren se “gjenocidi gati gjithmonë përfshin përdhunimin si një mënyrë e viktimizimit;” se viktimizimi në gjenocid është specifikë gjinore; dhe se kuptimi i jonë i përdhunimit si një politikë “e zgjedhur me qëllim [në nivelet më të larta] për të poshtëruar, frikësuar, dhe demoralizuar një grup viktimë, duke e bërë më të vështirë rezistencën ndaj gjenocidit” është bërë vetëm shumë më vonë.[xxvi]Në eksplorimin e përdhunimit si një instrument të gjenocidit, Smith përqendrohet në luftën e Bosnjës në fillim të viteve 1990-ta për të demonstruar se incidentet e përsëritura të përdhunimit në masë kanë qenë pjesë e një politike zyrtare të udhëheqjes serbe.
Më gjerësisht mund ta lexoni në numrin “754” të revistës Koha Javore