Është i lindur në Ulqin në vitin 1935.
Në klasën e parë shqip regjistrohet në vitin 1942. Ishte shkolla fillore “Skenderbeg”. I kujtohet, në klasën e tij ishin në mur fotografitë e tre vëllezërve Frashëri: Naimi, Samiu dhe Abdyli.
Bombardimi i Ulqinit
I kujtohet:- Ishte e diel, vëllai im Rifati (9- vjeç) dhe unë (7-vjeç) ishim me nxënësit e tjerë në mejtep. Kanë qenë gjithsej 30 djem e vajza. Filloi bombardimi, mësuesi, hoxha, nuk na lëshoi fillimisht të dalim jashtë. Por, erdhi babai i Hasan Goranës, Re-shiti, dhe i tha hoxhës me i qitë të gjithë fëmijët jashtë. Nuk kaluan 10 minuta, bomba ra në mes të mejtepit. Të gjithë nxënësit shpëtuan.
Pas bombardimit familja e Musa Hoxhës kalon në Shkodër, ku do të qëndrojnë deri në pranverë. Kthehen në Ulqin. Mefiti e vazhdon klasën e dytë, në shqip. Mësuese ishte Antonia Markoviq të cilën e kanë qujtuar “Zonja e Pogut”, për arsye se burri i saj ka pasur fabrikën e vajit “Pogu” . Familja e Musa Hoxhës atëherë e ka pasur duqanin me “cikrimtari” (më vonë aty ishte rroba-qepsia e Asllan Resulbegut). Aty punonte më tepër vëllai i madh, Bahri Hoxha, i cili ishte 16- vjeçar.
Në vitin 1945-46 regjistron vitin e tretë shkollor.
Në vitin 1949 u formua Shkolla Shtatëvjeçare në gjuhën shqipe. Ai ishte nxënës i kësaj shkolle.
Mbyllja e shkollave në gjuhën shqipe
Më 28 shkurt të vitit 1956 u mbajt mbledhja për mbylljen e shkollave në gjuhën shqipe. Mbledhja u mbajt në fabrikën e vajit. Këtu pushteti i detyroi edhe disa aktivistë shqiptarë të cilët u angazhuan për mbylljen e shkollave në gjuhën shqipe. Por, ka pasur edhe rezistencë.
Në vitin shkollor 1956/57 të gjithë nxënësit u sollën të mësojnë në gjuhën joamtare-serbisht.
- Gjenerata e parë ishte: Hilmi Cungu, Hasan Gorana, Naxhije dhe Ruzhdi Alibegu, Ismet Lamoja – tregon Mefiti.
Në vitin 1951 regjistrohet gjenerata e dytë në Shkollën Normale në Gjakovë.
Ishin ndërmjet tjerëve: Bahri Brisku, Pjetër Mirëdita, Mefit Hoxha, Zef Tusha (ky ishte nipi i priftit Tusha, të cilin pushteti komunist e dënoi me vdekje).
Përfundimi i Shkollës Normale
Dy vjet e fundit të Shkollës Normale i kryen në Prishtinë. Ishte viti 1955.
Pas kthimit në Ulqin kushëriri i babait, Qazim Hoxha, i ndihmon që të punësohet në Katërkollë, mandej kalon në Pistull. Aty zëvendëson babën e Loro Nrekiqit, i cili e humbi pamjen e syve.
Një kohë të shkurtër do të punojë në Shtime (Kosovë), mësimdhënës për kimi, matematikë.
Në vitin 1957 kërkon bursë për t’u regjistruar në Sarajevë, por bursën e merr një vajzë. Pastaj një periudhë do të punojë edhe në Kaçanik.
Pas shërbimit ushtarak regjistrohet në Sarajevë, në Shkollën e Lartë Pedagogjike. Diplomon në vitin 1965. Atje do të njoftohet me Fetije Buzukun (1944) me të cilën do të martohet në vitin 1965.
Kthimi në vendlindje
Të porsamartuar, me Fetijen, kthehen në Ulqin dhe punësohen në Shkollën Fillore në Shtoj. Pas një kohe kalojnë në shkollën fillore “Marshal Tito” në Ulqin, ku punon deri në dalje në pension, në vitin 1977.
Kujtesë: Zef Tusha
Mefiti rrëfen: – Zef Tusha ishte djalosh i mirë. Kur ishim në Ulqin më kujtohet mësuesi Mashan Paviqeviqi (ka kryer shkollën për prift), në oborrin e shkollës nën bedenet e Kalasë e rrahu me një shkop të madh. Njëherë me një anije për mallra-avullore, shkuam në ekskursion në Dubrovnik. Natën e parë kemi fjetur në stacionin e hekurudhës, natën e dytë na gjetën vend në një konvikt. Edhe aty e sulmoi Zef Tushën, Mashan Paviqeviqi.
Zaf Tusha e ndërpreu shkollën në Gjakovë. Kam dëgjuar se ka punuar në hekuranën e Nikshiqit ku edhe humbi jetën. Edhe tash më dhimbet shumë, ka qenë djalë i mirë.
Kohëra të vështira. Mefiti rrëfen: “Shumica prej nesh,t punonjësit në arsim shqiptarë kemi pasur peri-udhë të vështirë prej viteve tetëdhjeta-nëntëdhjteta. Më vjen shumë keq si i kam djegur një valixhe me libra shqip. Më kujtohet edhe fjalori i dom Nikollë Tushës, në gjuhën kroate, (i cili ka pasur dy botime: në vitin 1897 dhe në vitin 1901). Në një faqe të këtij fjalori ka shkruar shqip: Ulqin-Albania)”.
Modelist i anijeve me vela
Mefiti ka qenë modelist i anijeve me vela – velore. Modelet i ka pasur prej librave italianë me titull “modeli navali”.
“E kam pasur librin në të cilin shkruhet si bëhet modelimi i anijeve. Dy herë në vit kam shkuar në Itali, për pajisje me materiale të ndryshme. Por, e ndërpreva këtë pasion..”
Në mbarim të bisedës më tha:
“Faleminderit për respekt që ke treguar për mua. Kam tre komplete të librave: ‘Memoaret’ e Vinston Çerçilit, të shkrimtarit Emil Zola dhe Erih Maria Remark. Zgjidha njërin prej tyre për dhuratë. Ta kesh kujtim prej meje.”
Mefit Hoxha, sot në pleqëri të thellë është vital. E do ullishtën, shëtit çdo ditë. Është person, intelektual i veçantë.
Një ndër veteranët e arsimit në gjuhën shqipe në Ulqin.