Kur është nisë për në shkollë, gjyshja është ulur shkallave dhe i ka hedhur ujë duke e përcjellë nipin e vet (Bahriun) me këto fjalë: ”Hajt, ishalla të shkon shkolla si ky uji”! Bahriu, plotëson dëshirën e gjyshes së vet si dhe mësimdhënësve Angjelinës, Persës dhe mësues Hasanit, me titujt universitar që ka marrë, pastaj me qindra artikuj, vështrime dhe studime shkencore të botuara nëpër revista të shumta anëmbanë shqiptarisë, si dhe me dhjetëra libra të botuar të cilat kanë pasuruar kulturën tonë kombëtare.
Që në moshë të re Bahriu has në problemet e para me pushtetin. Ja si e kujton ai konfliktin e parë që e shkaktoi pa dashur. “Kishte bërë shumë nxehtë dhe shkova në Plazh që të lahem në detë. Aty takova shokun e klasës Predragun, djalin e mesuese Angjelinës. Së bashku luajtëm me top dhe kur vendosëm të pushojmë shkuam që të pimë ujë në kroin e plazhit. Aty edhe pse ishte e vendosur tabela “Ndalohet larja në krua, uji është vetëm për pije”, një burrë lahej dhe nuk çante kokën për radhën që kishte shkaktuar. Pasi që pritëm një copë herë deri sa burri mbaroi larjen, Predragu ia tërhoqi vërejtjen për keqpërdorimin e ujit, ai filloi të shkaktojë problem dhe të kërcënonte shokun. Pasi që unë i dola zot shokut, ai filloi edhe mua të më kërcënojë, duke më kapur për gjoksi dhe duke më pyetur se a e di se kush ishte ai. Unë as një as dy por ia rrasa një grusht turinjve dhe e hedha në tokë. Aty afrohet një ushtar dhe plazhistët fillojnë të mblidhen. Ne kuptuam se diçka nuk shkonte dhe ia dham vrapit e ikëm në detë. Shumë shpejt arriti policia dhe filluan të na kërkojnë…. Atë natë e kalova në Pinjesh. Policia më kërkonte në shtëpi. Të nesërmen u paraqita në polici me dajë Muharrem Ishmin i cili shumë më ndihmoi që të dal i pandëshkuar nga policia. Vetëm atje kuptuam se unë kishta nokautuar një Gjeneral të Ushtrisë Jugosllave”.
Bahri Brisku shkollën fillore e ka mbaruar në Ulqin, Normalen në Shkup, Fakultetin Filozofik po në Shkup. Në vitin 1974/76 vazhdon studimet postdiplomike ku edhe merr titullin Magjistër e më vonë edhe titullin Doktor i shkencave Filologjike në Prishtinë. Ka botuar mbi dhjetë libra dhe me qindra artikuj studimorë e gazetaresk. Nga librat, më të njohur janë: “Gjurmime shqiptare”, “Lirika popullore shqiptare në trekëndëshin Ulqin-Shestan-Bregu i Bunës”, “Këngë popullore të shqiptarëve në Mal të Zi”, “Deti, detarët në letërsinë popullore shqiptare”, “Kusarët dhe detarët shqiptarë” etj. Ai është një intelektual i vërtetë, patriot, gazetar, mbledhës i folklorit, studiues, kritik letrar e mbi të gjitha atdhetar dhe ulqinak 24 karatësh.
Gjatë gjithë jetës ishte i përndjekur nga njerëzit e sigurimit, andaj edhe shpeshherë bashkëqytetarët e tij frigoheshin t’i afroheshin. Një kohë të gjatë sistemohet në Prishtinë ku punon gazetar në “Rilindje” dhe po në këtë kohë studentët ulqinakë persekutoheshin nga pushteti nëse takonin Bahri Briskun. Për veprimtarinë e tij patriotike disa herë burgoset dhe vuan dënimet në burgjet më famëkeqe të ish-Jugosllavisë. Por, kjo kurrë nuk e theu, dhe Bahriun e bënte edhe më të vendosur për çështjen kombëtare, andaj edhe mban epitetin “Mandela i Ulqinit”.
Në Ulqin pushtetarët shqetësoheshin sa herë që ai vinte këtu. Bahriu me shokët ulqinakë me rastin e mbylljes së gjimnazit në gjuhën shqipe kanë hedhë afishe në vitin 1954, pastaj kanë mbrojtur flamujt shqiptarë të vendosur në qytet më 30 prill 1968. Ai ka organizuar demonstratat e vitit1969, në Ulqin darsma e parë me flamur kombëtar ka qenë ajo e Palokë Shkrelit, ku Bahriu në veturën e tij nga Ulqini e deri në Kojë të Malësisë e ka valëvitur flamurin shqiptar, etj. Këto janë hapa të vogjël për shqiptarinë, por të mëdha për Ulqinin e ndarë nga trugu. Bahri Brisku është një ndër themeluesit e Partisë së Bashkimit Kombëtar të Shqiptarëve në Kosovë (1991) dhe në këtë moment më vie në mendje vlerësimi i Hajrullah Koliqit për Bahriun me rastin e 80-vjetorit të lindjes ku thotë: “Bahriu nuk e shpërdoroi emrin e Atdheut, por u njësua me të. Nuk kishte, as nuk ka asnjë paragjykim ndaj të tjerëve, por as kompleksin e inferioritetit ndaj vetes e kombit të tij. Në personalitetin e tij shkrihen natyrshëm dega e ullirit të paqes edhe deti i dallgëve”.
Tharmi i fuqishëm i atdhedashurisë, potenciali intelektual kombëtar si dhe shtytja nga i madhi Anton Çetta, ka bërë që sot nga Dr. Bahri Brisku të kemi vlera të çmueshme nga tradita gojore e Ulqinit dhe gjithë shqiptarëve nga Mali i Zi. Sot kemi të shënuara legjendat që janë treguar dikur, kemi vlerat e traditës gojore, këngët e detit, punës, ninullat, këngët e darsmës, vajtimet etj. Kemi të dhënat për ullishtën dhe mullijt e ullirit në Ulqin, e mbi të gjitha kemi të dhënat për detarinë ulqinake.
Dr. Bahri Brisku ka qenë shumë gazmor. Gjithmonë i qeshur dhe i gatshëm për të ndihmuar. Unë dhe Bahriu kemi pasë një bashkëpunim shumë korrekt, kurse ai kishte shumë dëshirë që të rrinte me babanë tim të ndjerë ku bisedonin tema të ndryshme që nga ato letrare, historike e deri te ato kombëtare e patriotike. Sot me krenari në muzeun tim privat kam të ekspozuar makinën e shkrimit të Bahri Briskut si dhe materialin origjinal të temës së magjistraturës. Këto, Bahriu mi dhuroi si vizionar që ishte, duke dashtë që muzeu im të pasurohet me këto vlera të çmueshme.
Bahri Brisku na la më 11 dhjetor 2021 dhe u përcoll për në banesën e fundit nga rrethi i ngushtë i familjarëve dhe miqve. Lavdi jetës dhe veprës së Dr. Bahri Briskut. Emri i tij do mbetet i skalitur përgjithmonë si intelektual dhe patriot i mirëfilltë i cili nuk iu tremb kurrë sfidave që i solli lufta për kauzën kombëtare.
Andaj me të drejtë Hajrullah Koliqi konkludon: “Boshti i ngritjes së Dr. Bahri Briskut është vendlindja e tij, Ulqini, ndërsa ideali dhe interesat e tij lidhen natyrshëm me kombin, për të cilin shkriu një jetë të tërë”.