Edhe pse korniza ligjore ndërkombëtare ka qenë e krijuar për ta njohur përdhunimin e bërë gjatë kohës së luftës si një akt i gjenocidit dhe i ndjekjes së kryerësve, do të nevojiten edhe dymbëdhjetë vite të tjera përpara se përdhunimi gjenocidal do të bëhet madje pjesë e diskutimit publik në Kosovë dhe subjekt i ligjit vendor
Shirley Cloyes DioGuardi
Për shkak të zbulimit të mediave mbi përdorimin e përdhunimit dhe shtatzënisë me forcë si instrumente të spastrimit etnik dhe të gjenocidit në Bosnje dhe Hercegovinë, komuniteti ndërkombëtar për herë të parë ka qenë i sfiduar që të ri-definojë krimet e luftës, krimet kundër njerëzimit, dhe gjenocidin duke e përfshirë aty edhe dhunën seksuale.” Përdhunimi gjatë kohës së luftës nuk do të perceptohet më tutje si vepër e individëve dhe si një efekt fatkeq anësor i luftës. Në vitin 1994, avokatët dhe specialistët e të drejtës ndërkombëtare të njeriut Kathleen Pratt dhe Laurel Fletcher kanë vërtetuar se padukshmëria historike e shkeljes së të drejtave të garave dhe prezantimi i gabuar i përdhunimit si “një anë e errët e pashmangshme e konfliktit” më në fund ka përfunduar në kontekstin e luftës së Bosnjës të viteve 1990-ta.
Më gjerësisht mund ta lexoni në numrin “756” të revistës Koha Javore