Historikisht, qenia njerëzore në vazhdimësi ka qenë dhe është në kërkim për një jetë më të mirë. Gjendja psikike e krijuar te ky popull, ka influencuar që edhe ata të cilët kanë një privilegj ekonomik më shumë se disa të tjerë, por kjo s’i ndalon që edhe ata ti bashkohen turmës dhe të gjithë së bashku ja mësyjnë atyre vendeve ku mendohet se do t’i përmbushin ëndrrat e tyre
Haxhi Zeneli
Vendbanimet e shqiptarëve në Malin e Zi, gjithmonë kanë qenë në syrin lakmues të armiqve.
Është vështirë të gjejmë ndonjë periudhe kohore që mund të themi se, armiqtë ziliqarë i kanë lënë të qeta këto vende. Pra ky ishte fati i vendeve tona, gjegjësisht Ulqinit me rrethe, edhe shumë viseve të tjera, të cilat ishin krejtësisht toka iliro /shqiptare. Fiset Labeate që ishin përzgjedhës të mirë të vendeve të bukura, ata u vendosën pran liqeneve, lumenjve dhe detërave, që ishin faktorët kryesor për një jetë normale. Ata këto të mira më vonë na trashëguan pasardhësve të tyre shqiptarë. Shqiptarët vite me radhë tashti po i braktisin këto vende. Ulqini është njohur shumë më herët si një qendër i cili lidhte Shqipërinë e Veriut me vendet e Europës. Ky qytet kishte shumë anije që vinin dhe shkonin duke bërë një tregti mjaft voluminoze për kohën. Edhe sot e kësaj dite popullata e këtij qyteti jeton me një krenari dhe nostalgji të së kaluarës. Po t’i krahasojmë disa veçori specifike që e përbëjnë këtë qytet piktoresk, me një histori interesante, me klimë të përshtatshme, me plazhet që kanë një rërë specifike për kurimin e sëmundjeve reumatike, si edhe shumë gjërave të tjera që e bëjnë atraktiv këtë qytet.
Atëherë shtrohet pyetja: përse një vend kaq të bukur, shqiptarët dita, ditës po e braktisin!?
Më gjerësisht mund ta lexoni në numrin “754” të revistës Koha Javore