Pas një kohe të gjatë, Sinan Ahmeti është përsëri në Ulqin, në Kalanë e këtij qyteti, aty ku dikur ka punuar si punëtor fizik pas tërmetit katastrofik të vitit 1979. E do shumë Ulqinin dhe Kalanë e tij. I nxitur nga kjo dashuri, ai ka blerë truallin me rrënojat e shtëpisë së Nimanbegëve, dikur shtëpisë më të bukur në Kala, gjurmët e së cilës dëshmojnë për një objekt impozant përpara se të shkatërrohej nga tërmeti. Ai e ka blerë truallin nga tashmë i ndjeri Naim Nimanbegu, njëri prej pronarëve të kësaj shtëpie. Edhe pse për ndërtimin e shtëpisë së re ka shumë punë, Sinani nuk mërzitet dhe ka një durim të pafund.
Ne, banorët e Kalasë, duam që të zhduken të gjitha rrënojat dhe pasojat e tërmetit të vitit 1979. Çdo gur që vendoset në vendin e vet, në muret e shtëpisë që do të rindërtohet, i plotëson dëshirat tona. Ne duam që Kalaja të fitojë përsëri shkëlqimin e dikurshëm, të bëhet më e bukur dhe më atraktive se kurrë më parë në historinë e saj 2500 vjeçare. Prandaj e përgëzojmë punën e Sinanit, pasi që ai dhe disa të tjerë kanë bërë që të gjithë ne si popull dhe komb, në veçanti ne këtu në Kala, ta ndiejmë veten më mirë dhe më të fuqishëm në qiellin turbulent me sfida të mëdha të Ballkanit dhe të botës në përgjithësi. Sinani dhe gjithë të tjerët, në veçanti ata që i përkasin kombit tonë dhe vijnë të jetojnë te ne, bëhen pjesë e jetës dhe identitetit tonë.
Një ngjarje për librin e Ginesit
Sinani ka mbetur në kujtesën tonë edhe për shkak të një ngjarjeje aksidentale, të ndodhur në vitin e largët 1985, kur duke punuar, ka rënë me karrocë nga bedeni prej një lartësie rreth 20 metra. Vetëm fati i madh e ka shpëtuar të kalojë pa pasoja! Një ngjarje e denjë për librin e rekordeve Gines! Pastaj, me karrocën e dëmtuar është kthyer të punojë përsëri. Atij i kujtohet si sot kjo ngjarje.
“Më tepër kam pasur frikë se çka po më thotë Yli (Ylfete Resulbegu) pasi që karroca ishte e saj dhe ishte dëmtuar”, kujton Sinani.
Çfarë fati?! Karroca e dëmtuar tërësisht, kurse njeriu i rënë prej asaj lartësie të kalojë pa pasoja të rënda.
“Pak jam lënduar nga rënia, por falë Jakup Nimanbegut dhe Ylfetes, e cila as nuk e përmendi karrocën, kalova me pak pasoja dhe vazhdova të punoj”, shprehet Sinani.
Shumë prej nesh që e kemi përjetuar atë kohë, kemi ditur për këtë rast dhe shpeshherë ua kemi treguar turistëve dhe mysafirëve, duke u thënë se Kalaja është “taprak” i mirë pasi që askush nuk e ka humbur jetën pas rrëzimit ose thyerjes së ekstremiteteve. Por sigurisht, rasti i Sinanit përbën një rast unik dhe të pabesueshëm.
Largimi në Gjermani
Në vitin 1988 Sinani shkoi në Gjermani, ku ky njeri me inteligjencë të jashtëzakonshme fillon të punojë në gastronomi si kamerier, më vonë edhe si pronar i një restoranti italian në Helmstdet, ku ai punoi me sukses. Sot ai ka restorantin ”Altstadttreff im Magni“ në pjesën më atraktive në Braunschweig, të cilin e udhëheq në mënyrë brilante. Në Gjermani ka kryer gjimnazin, pastaj edhe shkollën e lartë të menaxhimit. Ka punuar edhe si përkthyes i gjuhës gjermane, të cilën e zotëron shumë mirë. Më vonë filloi të merret me ndërtimin e banesave në shumë vende të Evropës, në veçanti në Palma de Mallorca, të cilat i shet ose i jep me qira. Shumë prej tyre gjenden në booking për turistët. Është i martuar. Bashkëshortja e tij është mjeke e kirurgjisë (Kiefer Hirurgie), me të cilën ka një djalë (Leonard).
Pavarësisht se jeton në Gjermani, Sinani nuk e harron asnjëherë vendlindjen e tij Kosovën, të cilën e ka në zemër dhe në shpirt. Jep kontribut të veçantë, duke ndihmuar ata që kanë nevojë, financon shumë aktivitete, botimin e librave në gjuhën shqipe dhe gjermane që flasin për Republikën e Kosovës dhe popullin shqiptar.
Rikthimi në Kalanë e Ulqinit
Para një viti ai kthehet në Kalanë e Ulqinit për t’i bërë pushimet. Aty takon të ndjerin Naim Nimanbegun, pronarin e fundit të rrënojave të shtëpisë dikur më të famshme në Kala, të cilën e blenë. Nga kjo shtëpi sot kanë mbetur si relikte buma me qemer, rezervuari për ujë dhe një vitrinë e vjetër, kurse tavani i famshëm i kësaj shtëpie, tavani më i bukur për kohën në Ulqin nuk ekziston më. Ai ka mbetur tashmë vetëm në kujtesën e të moshuarve, sidomos të të afërmve të familjes Nimanbegu. Por, jam i sigurt se duart e arta dhe vullneti i Sinanit do të bëjnë që përsëri kjo shtëpi të rindërtohet dhe të ketë shkëlqimin e dikurshëm.
Siç shihet edhe nga ky rast, historia shpeshherë përsëritet si në një film. Kështu vjen koha që pas 44 vjetëve, kjo shtëpi të ndërtohet përsëri, dhashtë Zoti më e mirë, më e fortë dhe më e bukur. Natyrisht, falë Perëndisë që na ka sjellë një njeri me shpirt dhe zemër të madhe si Sinani, i cili tashmë ka filluar ta plotësojë ëndrrën e tij të rinisë, kur ishte punëtor i thjeshtë, ëndrrën që përsëri të kthehet në Kala, ndoshta edhe të jetojë këtu, por tashmë në shtëpinë e vet.
“Nga ajo kohë më kanë mbetur shumë kujtime të bukura, prandaj edhe shpesh kam ardhur në Ulqin”, shprehet Sinani, duke mos e fshehur gëzimin që tashmë po ndërton shtëpinë në Kala.
Sinani tani vjen më shpesh në Kala, ku organizon punimet përgatitore të ndërtimit. Nganjëherë e merr me vete edhe bashkëshorten dhe i tregon se sa e bukur është jeta në Kala, shëtisin buzë detit, shijojnë aromën e tij, shikojnë barkat, sanallat dhe peshkatarët. Mundohet ta bindë që jeta këtu është më e bukur se në Gjermani. E përkujtoj Sinanin për ato kohë kur Rana ishte shumë më e bukur se sot.
“E kam ndër mend qytetin më të bukur në bregdetin e Malit të Zi, me parqe të bukura plot gjelbërim, me godina të vjetra dhe interesante, hotelet e famshëm, siç ishin ‘Republika’, ‘Jadrani’ dhe ‘Galebi’, që nuk ekzistojnë më. Këto pamje më kanë mbetur përgjithmonë në kujtesën time”, shprehet ai.
Sinani jeton, punon dhe vepron në Gjermani, mirëpo me zemër dhe shpirt është gjithmonë edhe në Ulqin dhe Kalanë e tij, kuptohet krahas Kosovës ku ka lindur dhe është rritur e formuar si njeri në një familje të pasur dhe me emër. Pra, siç shihet, vendlindjen dhe Ulqinin nuk i harron kurrë. Sinani është i dashuruar në Kalanë e Ulqinit, muret e saj dhe detin e kaltër të cilin e ëndërron ditë për ditë, është tepër i kënaqur që më në fund ëndrra e tij e dikurshme po bëhet realitet.