Tanimë qytetarët e Komunës së Ulqinit janë dëshmitarë të dështimit edhe të një koalicioni të panatyrshëm, apolitik e jofunksional në pushtetin vendor në Ulqin dhe krijimit të një koalicioni po ashtu të panatyrshëm në raport me dëshirën e shprehur të qytetarëve të kësaj komune në zgjedhjet lokale, para më shumë se tre viteve. Pra, dëshira e votuesve shqiptarë për një koalicion të partive shqiptare edhe një herë u keqpërdor, madje në mënyrën apo formën më të keqe të mundshme, duke e arsyetuar këtë akt të turpshëm si nevojë për realizimin e planeve zhvillimore, madje edhe me arsyetimin, aspak të moralshëm, se kinse “kështu na ka thënë Prishtina e Tirana”. Pra, ajo “Prishtinë e Tiranë” që para tetë apo nëntë muajve nuk iu dha as përkrahjen më minimale të tyre.
Ky veprim dhe mesazhi që po përcjellë s’është tjetër veçse hipokrizi e pastër politike, që fatkeqësisht, politikën, zhvillimin ekonomik e mirëqenien e popullsisë së Komunës së Ulqinit po e përcjellë së paku nga viti 2007. Dhe për hipokrizi, të njëjtit aktorë! E njëjta parti politike e ndarë në dysh, me koncepte të njëjta, por për interesa të veçanta individuale.
Së paku duhet të reflektojnë në nivelin e liderëve shqiptarë në Malësi, të cilët, dorën në zemër, krijuan një pushtet vendor me pjesëmarrjen e të gjitha partive politike shqiptare dhe po i dalin zot popullit të vet dhe nuk mund të quhet hipokrizi politike edhe nëse thonë se “kështu më thanë në Prishtinë e Tiranë”. Reflektime pozitive në këtë aspekt ka edhe në Komunën e Gucisë
Po ashtu, duhet theksuar se dalja e anëtarit të ish-koalicionit në opozitë nuk mund të konsiderohet ndryshe përveçse akt i taktikës së bërjes politikë të tyre, sepse të ishte ndryshe e të mendonin për vullnetin e atyre që me votën e tyre i mandatuan për krijimin e një koalicioni të partive shqiptare e jo për t’i bërë DPS-it shumicën për zgjedhjen e kryetarit të komunës dhe udhëheqjen me administratën publike në komunë. Ky veprim i tyre dëshpërues s’ma do mendja se do te ketë eho dhe ndikim në një të ardhme të shpejtë për rejtingun e tyre politik.
Në anën tjetër, në këtë moment, në këto rrjedha politike dhe afat kohor, jo më shumë se nëntë muaj, nuk është e qartë se çka mund të bëjë, natyrisht në të mirë të qytetarëve, për zhvillimin ekonomik të kësaj komune më të prapambetur në bregdetin malazez, ky koalicion i riformuar apo kryetari i zgjedhur, për zbatimin e politikave për integrimin e popujve pakicë dhe zhvillimin kulturor, arsimor të tyre etj., kur ata këtu ishin dhe e udhëhoqën Komunën e Ulqinit 14 vitet e fundit. Rezultatet e arritura janë të prekshme dhe si rrjedhojë pritshmëritë janë shumë të vogla. Një gjë që të bën përshtypje, ndoshta pozitive, është egoja e një djaloshi të ri, të shkolluar, të sjellshëm, e si duket të etur për pushtet, të bëhet kryetar, anipse në këto kohë të vështira edhe për partinë së cilës i takon, anipse ndoshta nuk do të ketë mundësi të bëjë diçka më shumë e më mirë, por kryesore, sadopak të jam/bëhet kryetar i komunës. Në këtë aspekt, ai është i pafajshëm. Sigurisht, duke e njohur qysh në fëmijëri, prejardhjen e tij dhe impenjimin e tij në kryerjen e detyrave, duhet t’i urojmë sukses, por pritshmëria është shumë e vogël, veçanërisht nëse ky koalicion i rindërtuar është në të mirën e të gjithëve.
Skepticizmi im për pritshmëritë e qytetarëve ulqinakë nga kompozimi i ri i pushtetit vendor, bazohet në fakte të shkruara e botërisht të njohura për gjendjen në Komunën e Ulqinit, për zhvillimin ekonomik, kulturor e arsimor të trojeve shqiptare dhe pozitën e tyre politiko-juridike në Mal të Zi.
Nuk trashëguam shumë as nga ish-Jugosllavia, edhe atëherë ishim më të varfrit në bregdet, mbase edhe më gjerë, por trashëguam shumë më shumë se na ka mbetur sot. Ulqini trashëgoi një rrjet të objekteve turistike me afër 7 500 shtretër funksionalë në sektorin shoqëror (hotele, pushimore), një sipërmarrje me rëndësi të veçantë – kriporen, një sipërmarrje që furnizonte krejt bregdetin malazez me artikuj bujqësorë “Agroulqinin” etj. etj. Sot Ulqini, edhe pas 30 viteve, jo që s’ka shtuar asnjë kapacitet turistik, përkundrazi janë shembur dy hotele (“Galeb” dhe “Lido”) me afër 900 shtretër, ndërsa objektet tjera u devastuan, kriporja u privatizua dhe u shkatërrua, “Agroulqini”-n për një shumë qesharake e çuan në falimentim. Me fjalë të tjera, sot (s)kemi një ekonomi të shkatërruar në krahasim me kohën e kaluar.
Në fushën e kulturës, ku bën pjesë edhe sporti, trashëguam shumë pak. Po për 30 vite, çka arritëm të kemi? Klubi i Futbollit i Komunës së Ulqinit është i vetmi ekip futbolli në Mal të Zi që nuk ka, jo stadium, por së paku fushë sportive! Ulqini është ndër qytetet e rralla në Mal të Zi që nuk ka qendër – sallë sportive shumëfunksionale, Ulqini është i vetmi qytet bregdetar që nuk ka marinën e vet. Vërtet u mashtruam me të famshmen “Kaceme” jofunksionale. Shumë e shumë objekte të tjera të nevojshme për zhvillimin ekonomik, kulturor e arsimor mungojnë në Ulqin. Faktikisht, kështu është shprehur kujdesi i shtetit për qytetin tonë, me resurse të shumta që Zoti ia ka dhënë, por pa kujdesin apo interesin e merituar për valorizimin e tyre.
Hipokriti i skenës sonë politike ka sofistikuar tej mase veten, aq sa një pjesë të konsiderushme, jo vetëm të votuesit të vet, por edhe një pjesë të konsiderueshme të popullatës apolitike, i ka futur në huti apo lajthitje. Votuesit dhe të tjerët shpeshherë nuk janë në gjendje të shohin e dallojnë realitetin politik, e kështu vështirë bëjnë dallimin e të mirit nga i keqi. Nuk arrijnë dot të dallojnë programet e partive të ashtuquajtura qytetare nga ato me koncept kombëtar! Me veprimet hipokrite të politikanëve tanë, që tjetër premtojnë e tjetër bëjnë, qytetari ynë, votuesit tanë janë demotivuar dhe kanë humbur shpresat se mund të bëhet diçka më mirë. Shumë njerëz mendojnë se asgjë nuk i shqetëson më shumë se hipokrizia, sepse ajo është bërë pjesë e jetës jo vetëm politike; ajo i ka shtrirë rrënjët edhe në ekonomi, kulturë etj. Kështu, edhe pa dashje mund t’i nënshtrohen uraganit të hipokrizisë politike të kohës.
Kur një politikan, me të madhe mbron programin a projektet politike të një partie të caktuar, jo pse beson në saktësinë, korrektësinë apo ndershmërinë e tyre, por vetëm se pret ndonjë favor nga ajo politikë, etiketohet si hipokrit politik, i cili në thelb është një person i pasigurt, lëkundet andej e këndej për rehatinë e tij! Sjelljet e tilla të politikanëve, sidomos të atyre që na paraqiten si dashamirës të popullit – votuesit të vet, janë të rrezikshme dhe të dëmshme!
Në rastin tonë konkret, edhe pse nuk mund të flasim, ndoshta, për hipokrizinë tipike politike, politikanët tanë duke e parë e përjetuar mosinteresimin e pushtetit për investime, për zhvillim ekonomik, kulturor e arsimor e duke e shijuar së bashku me ne varfërinë e pamerituar të këtij qyteti, duhet ta heqin “maskën”, e cila u përshkruhet. Ata duhet të vetëdijësohen se populli u ka besuar atyre postet politike bazuar në premtimet e tyre për një angazhim, së bashku me të gjitha partitë shqiptare, për forcimin e identitetit kombëtar dhe zhvillimit të qëndrueshëm ekonomik, kulturor e arsimor e jo për përfitime personale. Ata ua kanë dhënë besimin e tyre për të qenë unik e jo përçarës. Së paku duhet të reflektojnë në nivelin e liderëve shqiptarë në Malësi, të cilët, dorën në zemër, krijuan një pushtet vendor me pjesëmarrjen e të gjitha partive politike shqiptare dhe po i dalin zot popullit të vet dhe nuk mund të quhet hipokrizi politike edhe nëse thonë se “kështu më thanë në Prishtinë e Tiranë”. Reflektime pozitive në këtë aspekt ka edhe në Komunën e Gucisë.
Reflektimi politik i të gjitha strukturave politike shqiptare është më se i nevojshëm, sidomos në këto kohë kur shumëçka nuk është e qartë për popullin shqiptar në raport me qeverinë aktuale. Është më se nevojshme të distancohemi nga përdorimi i vetëdijshëm i një maske politike për të mashtruar publikun dhe për të pasur përfitime politike për vetëm disa nga ata e jo përfitime politike për të gjithë shqiptarët në Mal të Zi. Unë nuk mundem dhe as dua të besoi se përfaqësuesit e partive politike dhe lidershipet e atyre partive politike që favarizojnë cilëndo parti joshqiptare për krijimin e pushtetit vendor në Ulqin, do të qëndrojnë edhe më tutje nën ombrellën e hipokrizisë politike, por dua të besoj se, edhe nëse kanë pasur pretendime apo veprime të tilla, se do të reflektojnë sa më shpejt që është e mundur e do të japin kontributin e tyre aq të nevojshëm për unitetin e munguar, për të eliminuar njëherë e përgjithmonë përçarjet, ashtu siç dua të besoj edhe në reflektimin e votuesit dhe popullit shqiptar kundrejt marrëdhënies së tyre me partitë përçarëse e në favor të atyre unifikuese.